Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
interview
Geena Lisa: "Dood ben je pas echt als niemand nog aan je denkt"
25 juni 2009, een datum die bij velen in het geheugen gegrift staat als de dag waarop zangeres, presentatrice en LGBT-icoon Yasmine uit het leven stapte. Het nieuws van haar overlijden sloeg in als bom. Niet in het minst bij Geena Lisa, die met Yasmine niet alleen een collega maar ook een goede vriendin verloor.
Acht jaar later staat Geena Lisa op de planken met een muzikaal eerbetoon aan haar soulmate. Dat eerbetoon brengt Geena op zaterdag 27 januari ook op SPARKLE. Tijd voor een openhartig gesprek over verdriet, herinneringen en vriendschap.
Waar was je toen je het nieuws over de zelfdoding van Yasmine vernam?
“Ik had die dag een cursus gevolgd en was net thuisgekomen toen ik telefoon van de radio kreeg. Ze vroegen me live on air een reactie op haar overlijden terwijl ik het op dat moment zelf nog niet wist. Een vervelende en pijnlijke situatie. Het nieuws sloeg bij me in als een bom.”
“Ik wist wel dat ze het moeilijk had en had haar verschillende keren aangeboden om werk over te nemen, zodat ze wat meer tijd voor zichzelf had, maar op dat aanbod ging ze zelden in. Veel woorden maakten we er niet aan vuil. Tegen andere vrienden was ze wel duidelijker geweest en had ze gezegd dat het voor haar allemaal niet meer hoefde. Het cliché dat mensen die erover praten, het niet doen, klopt helaas niet altijd.”
Heb je advies voor mensen die merken dat iemand in hun omgeving het moeilijk heeft?
“Blijf hulp aanbieden. Vraag hoe het met hen gaat en luister naar wat ze te zeggen hebben. Begin niet direct over iets banaals als het weer, ook al is het geen evident gesprek. Yasmine had verschillende mensen in haar omgeving die haar die schouder om op te steunen gaven en toch volstond dat voor haar niet. Ze had geen levensvreugde meer.”
“Had ik meer kunnen doen? Ik heb me die vraag wel eens gesteld. Ik weet het eerlijk gezegd niet. Het heeft weinig nut om met een schuldgevoel te blijven zitten. Ik heb geleerd om haar keuze te aanvaarden, ook al was het niet de juiste keuze. Ik gun haar de rust die ze opzocht.”
Aan die aanvaarding ging waarschijnlijk een rouwproces vooraf?
“Dat klopt, in eerste instantie was ik in shock. Er werd zo veel over haar dood geschreven. Iedereen huilde op tv, maar ik kon niet huilen. Ik kon zelfs niet naar haar begrafenis gaan door de shock. De tranen kwamen pas als ik terug ging werken en in het lokaaltje zat waar we altijd zaten. Het werd plots zo reëel dat ze er niet meer was. Er volgde een stortvloed aan verdriet.”
“Dat verdriet heeft lang aangesleept. De eerste jaren na haar dood begon ik spontaan te huilen als ik haar op de radio hoorde. In het begin vond ik het wat vreemd maar ik heb dat verdriet zijn tijd gegeven, want verdriet verwerk je niet. Je kunt dat niet na een tijdje opzijzetten en moet een manier vinden om de droefheid een plaats te geven.”
“Ik heb ook lang naar haar voicemail gebeld om haar stem nog eens te horen. Eerst is dat raar maar na een tijdje deed dat wel deugd. Dan deed ik heel even alsof er niets gebeurd was en ze er nog steeds was.”
Ik heb geleerd om haar keuze te aanvaarden, ook al was het niet de juiste keuze
Ervaarde je nog andere emoties in dat rouwproces?
“Naast het verdriet was er ook boosheid. Ik voelde me in de steek gelaten. Als vriendin en als soulmate. Ze was als een zus voor me. Dit was niet het plan dat we afgesproken hadden.”
“Nu ervaar ik een vorm van gewenning. Ze is er niet meer en dat zijn de feiten maar ‘echt weg’ is ze nooit gegaan. Daarvoor zijn er teveel herinneringen aanwezig die ons na haar dood blijven verbinden met elkaar.”
Op SPARKLE breng je een eerbetoon aan Yasmine. Hoe voelt het om haar nummers te brengen?
“Dat is het schoonste en het intenste wat ik ooit al gedaan heb. Tussen de nummers vertel ik anekdotes over Yasmine. Ik heb al mooie reacties gekregen van haar fans; ze vinden het fijn om de nummers van hun idool nog eens te horen.”
“Door de shows komen er herinneringen naar boven. Wij hingen na een optreden vaak aan de toog te tetteren. Iets alledaags maar als ik daar op terugkijk, dan is dat gevoel veel intenser geworden. Het zijn dingen waar je vaak niet bij stilstaat tijdens de rat race die het leven soms is.”
“Op SPARKLE breng ik een intieme akoestische set. Bij andere optredens is ook Kate Ryan van de partij en brengen we eveneens nummers van Ann Christy. Waarom Kate? Kate heeft een prachtige stem maar het belangrijkste was dat ik dit zou doen met iemand die Yasmine een toffe zou gevonden hebben.”
Al ben je pas echt dood als niemand nog aan je denkt
Yasmine was een rolmodel voor de LGBT-wereld. Hoe ging ze daarmee om?
“Yasmine was een artieste puur sang. Ze maakte muziek omdat dat haar levensdoel was, niet om in de belangstelling te staan. Voor haar was het feit dat ze lesbisch was de normaalste zaak van de wereld. Doordat ze er zo gewoontjes over deed, sloot het Vlaamse publiek haar in het hart en was er geen taboe meer.”
Hoe blijf je Yasmine koesteren?
“We waren soulmates; zowel privé als professioneel hebben we hetzelfde parcours afgelegd. Gewoon is dat parcours op een bepaald moment abrupt gewijzigd. Af en toe heb ik het gevoel dat ik daardoor nu voor ons tweeën moet leven. Al ben je pas echt dood als niemand nog aan je denkt of je liedjes zingt en dat zal in haar geval nog niet snel gebeuren.”
Wie nood heeft aan een goed gesprek kan steeds contact opnemen met de Zelfmoordlijn of de Holebifoon. Contact opnemen met de Holebifoon kan via www.holebifoon.be of 0800 99 533. De Zelfmoordlijn is bereikbaar via www.zelfmoord1813.be, telefoonnummer 1813, of verstuur een e-mailbericht via de website.
SPARKLE vindt plaats op zaterdag 27 januari in Gent. Tickets en info.
Bron:
Eigen verslaggeving
Lees meer over:
Gerelateerd nieuws: